In 2040 telt Nederland naar verwachting een half miljoen mensen met dementie. Wat betekent dit voor de samenleving en hoe gaan wij daarmee om? Verzorgenden en verpleegkundigen delen hun ervaringen en ideeën.
Dementie is geen zorgprobleem, maar een sociaal-maatschappelijke uitdaging en bij uitstek een vraagstuk over hoe we met elkaar samenleven, of juist niet. Waarom plaatsen we mensen die niet voldoen aan de rationele standaard die we hebben gesteld buiten de samenleving?” Aan het woord is Teun Toebes (23), verpleegkundige en student Zorgethiek en beleid. Hij woont op een gesloten afdeling in een woonzorgcentrum in Amstelveen. “Mijn buren mogen niet zonder begeleiding de tuin in. Terwijl er vier hekken omheen staan, je kunt geen kant op. In plaats van de deuren naar de tuin open te zetten, worden er vlinders geprojecteerd op de tafels, zodat mensen het gevoel hebben dat ze buiten zijn. Ik denk dan: laat iedereen lekker rondlopen. En daarbij, er zijn gps-trackers of andere oplossingen. Omdat een persoon misschien een rondje gaat lopen, hoef je niet een hele afdeling op te sluiten.”
Voor hem is het belangrijk dat we anders gaan kijken naar dementie. “Mensen met dementie leven nog acht of tien jaar na de diagnose. Ze zijn dus niet meteen dood, maar we maken ze soms sociaal dood. We hebben meer kennis over dementie nodig, maar we moeten ook accepteren dat het leven van mensen met dementie risicovol is, net als elk ander leven.”
Bron: V&VN Magazine